Een paar weken terug liep ik over de kwekerij van het Openlucht Museum in Arnhem. Wanneer ik in het museum ben vergeet ik nooit om door de kruidentuin en de kwekerij te lopen, één van mijn favoriete plekjes van het museum. Dit keer was ik er tijdens de plantjesmarkt, gehouden aan het eind van het seizoen. Ik was op zoek naar Rubia plantjes en vers Angelica zaad, al wachtend tot één van de vrijwilligers mij kon helpen aan de plantjes las ik de informatiebordjes bij de vakken. Mijn oog viel op de omschrijving van Opkweekruimte van Boomkwekerijgewassen, dit doet me toch aan twee dingen denken.
De eerste gedachte is aan een verhaal uit de memoires van familie van Bergenhenegouwen en het ontstaan van de vaste plantenkwekerij C.TH. van Bergenhenegouwen uit Huis ter Heide. Cees, de broer van mijn Opa, heeft uitgebreid geschreven over het leven van zijn familie, een kwekersfamilie die vanuit Poeldijk naar Den Dolder verhuisden. Van 1909 tot 1936 in Den Dolder en vanaf 1936 tot heden in Huis ter Heide. Een andere broer, Jan, kon heel goed tekenen. In 1 van de verhalen beschrijft Cees hoe hij, en mijn opa Bram, voor hun opleiding vanuit Den Dolder voor het eerst richting de Betuwe reisde en zich verbaasden over het feit dat hier de fruitbomen wijd uitelkaar geplant waren met schapen die eronder liepen. Zo teelde men niet in het Westland, en omdat hun vader uit het Westland kwam bleef de manier van telen en zelfs het vakjargon nog lang in gebruik bij hun thuis. Beperkte ruimte in het Westland en kleinschalige kweek zorgde vanzelf al voor goed grondgebruik.
Op deze tekening is dus goed te zien dat onder fruitbomen volop aalbessen zijn aangeplant. Het aansmakken van Aalbessen is volgens mij het aanaarden van de Aalbessen, de onderste scheuten worden onder een laag grond bedekt waardoor die wortels gaan schieten en zo konden de bessen vermeerderd worden.
De tweede gedachten is: Die beschrijving, die lees ik ook bij een beschrijving van Agroforestry.
Agroforestry is een verzamelnaam voor landbouwsystemen waarin bewust gestreefd wordt naar het introduceren van bomen en struiken op percelen met akkerbouwgewassen of grasland. De combinatie van verschillende teelten leidt tot ecologische en economische interacties die het geheel groter maken dan de som van de mono-teelten. Lees ook hier.
Na jaren van monoculturen komt polycultuur (weer) in de belangstelling. Niet zozeer vanwege te weinig grond maar meer vanwege het behoud van een gezonde grond, bodem, wat weer gezonde gewassen oplevert.